Toprak hukuku
Toprak hukuku
1858 tarihli arazi kanunnamesi. İslam hukukunun toprak mülkiyeti konusunda kurallarına dayanarak eylemsel durumu tanımak ve toprakla ilgili hukuksal karışıklığa son vermekten başka bir yol güdülmemiştir. İslam hukuku ve örfi hukuk tekniğine uyularak yazılmış ve belli bir sisteme bağlanmıştır.
- Arazi-i memluke: bu topraklara mülkiyet yoluyla tasarruf edilir sahiplerinin yer üzerinde mülkiyet hakkı vardır.
- Arazi-i miriyye: mülkiyeti devlete tasarruf hakkı özel kişilere ait olan topraklardır.
- Arazi-i mevkufe: vakfedilmiş topraklardır.
- Arazi-i metruke: kamunun yararlanmasına bırakılan toprak çeşididir. İkiye ayrılır. Umumi tüm topluluğa yararı olan yerler, hususi yani köy ve kasaba halkına bırakılan yerler. Örneğin otlaklar.
- Arazi-i mevat: kimsenin mülkiyet ve tasarrufunda olmayan ve belli bir amaca da tahsis edilmeyen yerleşme merkezlerinden uzakça yerler.
!! medeni kanunumuzun yürürlüğe girmesiyle miri araziye ilişkin hükümler ilga edilmiş ve miri arazi fiilen mutasarrufların mülkü haline dönüşmüştür. Araziler zilyetleri adına iktisabı zamanaşımı yolluyla mülk olarak tescil edilmişlerdir.
